Na jaren rondzwerven met tent en busje door heel Europa – van Noorse fjorden tot Kroatische eilandjes – had ik het deze zomer nodig: rust, zon, en het soort plek waar je niet alleen slaapt, maar echt leeft. Drie weken op Camping Montaioncino in hartje Toscane, en ik kan je zeggen: deze plek is geen camping, het is een gevoel.
Een verborgen parel tussen de heuvels
Montaioncino ligt net boven het middeleeuwse dorpje Montaione, tussen glooiende wijnheuvels en cipressen die ruisen in de warme bries. Niet te groot, niet te klein. Geen glijbanen of animatieteams, maar wel een zwembad met uitzicht waar je úren blijft drijven, starend naar het goudkleurige landschap.
Ochtenden met verse espresso en stilte
Mijn dag begon meestal rond half acht, wanneer het nog koel is en de vogels druk zijn. De geur van rozemarijn hangt al in de lucht. Met mijn percolator op het gaspitje en een stuk ciabatta van de kleine campingwinkel, zat ik op m’n stoeltje de zon over de heuvels te zien kruipen. Mensen zeggen wel eens “slow travel”, maar hier leer je echt wat dat betekent.
Mensen ontmoeten zonder drukte
Wat ik waardeer aan Montaioncino is dat je er mensen leert kennen zonder dat het hoeft. ’s Avonds schuiven er spontaan stoelen aan bij het gemeenschappelijke terras. Een Belgisch stel dat op fietsvakantie is, een Zwitserse familie met een oude VW-bus, een Italiaanse man die elk jaar terugkomt voor z’n jaarlijkse week ‘dolce far niente’. Gesprekken gaan hier niet over werk of deadlines, maar over wijn, eten, boeken, en de beste wandelroutes in de buurt.
Dagtochtjes als traktaties
Vanuit de camping ben je zo in San Gimignano of Volterra – steden die lijken op filmsets, maar dan zonder het neppe. Eén middag ben ik op de fiets gestapt richting een biologische wijngaard die de campingbaas me aanraadde. Twee uur later zat ik in de schaduw van een olijfboom met een glas Chianti in de hand, huisgemaakte pecorino erbij. De terugrit ging iets langzamer 😉
Praktische tip van een doorgewinterde kampeerder
Neem een goede hoofdlamp mee. Niet voor het donker, maar voor de nachtelijke wandelingen naar het uitzichtpunt bovenaan de camping. Daar, met de krekels als achtergrondkoor, kijk je uit over een zee van lichtjes, met ergens in de verte Florence. Pure magie.
